ඉන්දියාවේ ගල් අඟුරු අභියෝගය
ඉදිරි දශක කිහිපය තුළදී ගල් අඟුරු ඉන්දියාවේ බොහෝ ප්‍රදේශවල ව්‍යප්තව පවතිනු ඇත. මේ පිලිබඳව පසුගියදා බීබීසී ආයතනය නවතම අධ්‍යයනයකින් හඳුනාගෙන ඇත.
පොසිල ඉන්ධන වලින් සම්පූර්ණයෙන්ම ඉවත් වීමට එරෙහිව එක්සත් ජාතීන්ට බලපෑම් කරන රටවල් කිහිපයෙන් එකක් ඉන්දියාවයි. එපමණටම ඉන්දියාවට ගල් අඟුරු අත්‍යාවශ්‍ය සාධකයක්ව පවති. නමුත් එළඹෙන නොවැම්බර් මාසයේදී පැවැත්වෙන COP26 දේශගුණික සමුළුවේදී හරිතාගාර වායු විමෝචනය කප්පාදු කිරීමට කැපවන ලෙස ලොව සියලු රටවලින් ඉල්ලා සිටීමට නියමිතයි.
චීනය සහ ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයෙන් පසු ලොව තුන්වන විශාලතම කාබන් විමෝචකයා ඉන්දියාව වේ. දේශගුණික ක්‍රියාකාරී ට්‍රැකර් (කැට්) ට අනුව 2030 වන විට ඉන්දියාව සිය ස්ථාපිත විදුලි ධාරිතාවෙන් 40% ක් පුනර්ජනනීය හා න්‍යෂ්ටික බලශක්තියෙන් ලබා ගැනීම අරමුණු කරයි. නමුත් එය තවමත් ලෝකයේ දෙවන විශාලතම ගල් අඟුරු පාරිභෝගිකයා ලෙස පවතින අතර එහි විදුලිබල පද්ධතියෙන් 70% කටත් වඩා බලයක් තවමත් පවතී.
නමුත් ගල් අඟුරු තමන්ට අත්හැරීම ඉතා අසීරු වනු ඇතැයි ඉන්දියාව ග්ලාස්ගෝහි පැවැත්වෙන සමුළුවට පෙර එක්සත් ජාතීන්ගේ මෙම අධ්‍යයන වාර්තාව සම්පාදනය කරන විද්‍යා කණ්ඩායමට පවසා තිබේ. එක්සත් ජාතීන්ගේ දේශගුණික විපර්යාස පිළිබඳ අධ්‍යයනය කරන අන්තර්-රාජ්‍ය මණ්ඩලය විසින් දේශගුණික විපර්යාස මන්දගාමී කළ හැක්කේ කෙසේද යන්න පිළිබඳ සාක්ෂි එකතු කරන වාර්‍තාවක් සකස් කරයි.
ලොව විශාලතම කාබන් විමෝචකයා සහ ගල් අඟුරු පාරිභෝගිකයා වන චීනය 2060 වන විට කාබන් උදාසීන කිරීමට පොරොන්දු වී ඇත. මෑතකදී එළිදැක්වූ වාර්තාවකට අනුව ඉන්දියාවේ ගල් අඟුරු කර්මාන්තයෙන් මිලියන හතරක පමණ ජනතාවක් ඝෘජුව සහ වක්‍රව රැකියා කරති.
ගල් අඟුරු සංචිත වලින් වැඩි ප්‍රමාණයක් නැගෙනහිර ජාර්ඛන්ද්, චතිස්ගර් සහ ඔඩිෂා ප්‍රාන්තවල ඇත. මෙම ප්‍රදේශවල ගල් අඟුරු පවුල් ආර්ථිකයට ද බලය සපයයි. එය ඉන්දියාවේ දුප්පත්ම ප්‍රජාවන්ගේ ජීවනාලියයි. මෙනිසා උක්ත තීරණය ගැනීම ඉන්දියාවට හිතන තරම් පහුසු මට්ටමක නොපවතී.
