#ප්‍රේමය නම්

1949 උපත ලද ප්‍රදියුම්නා කුමාර් ඉන්දියාවේ දෙන්කනාල්හි ඔඩිෂා ප්‍රදේශයේ පහත් යැයි සම්මත කුලයක දිළිඳු තරුණයකු විය. ඔහුගේ පියාගේ වෘත්තිය වූයේ රෙදි විවීමය.

ඔහු අසන්නට පෙර පවා මම පිළිතුර දැන සිටියෙමි.

‘‘අර ඉන්නෙ මගෙ පළවෙනි කෙල්ල…” මා අසල සිටියෙකු මහත් උද්වේගයෙන් යුතු ව කෑ ගසනු මට ඇසෙයි. එය උසස් පාසලෙන් අප සමුගැනීමෙන් පසුව පැවැත්වෙන හතළිස් හතරවැනි සුහද හමුවයි.

සිරකරුවෙකු සමග ප්‍රේම සම්බන්ධතාවක් ඇති කර ගත් බන්ධනාගාර නිලධාරිනියකට මාස 12 ක සිර දඬුවමක් ලබාදීමේ සිදුවීමක් වේල්සයෙන් වාර්තා වේ.

ශීතල මද සුළඟ විසින් අපේ ජනේලය ඉදිරිපිට නොසන්සුන් හිම පියළි චකිතයෙන් විසුරුවා හරින විට අප දෙදෙනො දිළිසෙන ගිනි මැළයක් ඉදිරියේ ඇපල් සිඩාර් රස බලමින්, එකිනෙකා වෙත නැඹුරුව ප්‍රේමයේ ගැඹුර ගැන ආදර කූජන තෙපලූ බව මට කිව හැක.

නොකඩවා මහ වැසි ඇද හැළෙන හැම විටම ඔහුට සිය තාත්තා සිහිවෙයි. අන්ධකාරය කපාගෙන එදා, දශක දෙකකටත් පෙර, හරියටම කියන්නේ නම් 1979 වසරේ ඒ දිනයේ ද මේ වැසි දියම වළාකුළු සිදුරු කර ගෙන ඇද හැලුණු හැටි සිහිවෙයි.

මගේ හොඳ ම මිතුරා ජේම්ස් ඔයායෝ ප්‍රාන්තයේ අපේ කුඩා නගරයට එපිටින් වූ ගොවිපොළක ජීවත් විය. ඔහුගේ පියා පැළකරන ඕනෑම දෙයක් වැවීමට සමත් ගොවියෙකි.

මා පරණ ජැකට්ටුව විසිනොකරන්නේ මන්ද යන්න ක්‍රිස් හට ගැටලුවකි. වසර ගණනකින් ඔහු එය ඇඳ නැත.

ටයිටැනික් පෙම් යුවළ නමින් ලෝක ප්‍රකට වූ කේට්-ලියෝ අතර තිබෙන්නේ කිසිදා නොබිඳෙන ආදර කතාවක්. එය හුදු ආදරය ඉක්මවූ – ජීවිත කාලය පුරාම පවතින මිත්‍රත්වයේ බැඳීමක් කියා කීවොත් වඩාත් නිවැරදියි..

ඔබ සතුව සත්‍ය ‍ප්‍රේමය තිබෙන්නේ නම් අන් කිසිවක් ඔබට උවමනා නොවෙයි. ඔබ සතුව එය නැතිනම් අන් කුමන දෙය ඔබ ළග තිබුණද පලක් නැත. – ශ්‍රීමත් ජේම්ස් බැරී

එය මගේ පුතු ක්‍රිස්ටෝපර් පිළිබඳය. ඔහුට පසුගිය නොවැම්බරයේ වයස දාහත ලැබුවේය.

ජීවිතය ගලා යනු ඇත. නමුත් වේදනාව එලෙසම පැවතීමට ද ඉඩ ඇත.

ජීවිතය අහම්බයක් හෝ හුදු හමුවීම් – වෙන්විම් සම්භාරයක් නොවේ.

‘‘මෙහෙම එකියෙකුට කාටද ආදරය කරන්න පුළුවන්?“ යැයි මේ ඡායාරූපය දුටු සැණින් ඔබට සිතෙන්නට බැරි කමක් නැත.

“අප ව හැඩගස්වන්නේ හා හැඩගන්වන්නේ අප ආදරය කරනා දෙයිනි.” -ජොහාන් වොල්ෆැන්ග් වොන් ගොතේ